Το διαμέρισμα βρίσκεται στην περιοχή της Καλλιθέας, σε μία τυπική πολυκατοικία κατασκευασμένη την δεκαετία του ‘70. Κατά το σχεδιασμό επιχειρήθηκε ο επαναπροσδιορισμός της κάτοψης, στην ζώνη του καθημερινού, με σκοπό την ενοποίηση του χώρου της κουζίνας με την είσοδο και τον ενιαίο χώρο του καθιστικού και της τραπεζαρίας.
Η κουζίνα, γωνιακής διάταξης, συμπληρώνεται με το έπιπλο της νησίδας, καθορίζοντας παράλληλα τα προγραμματικά της όρια. Ταυτόχρονα δίνεται η δυνατότητα της θέασης από τον χώρο αυτόν στον υπόλοιπο και αντίστροφα.
Με την καθαίρεση του τοίχου μεταξύ κουζίνας και καθημερινού, εμφανίστηκε πλήρως το δοκάρι, ενώ ταυτόχρονα με την αποκάλυψη της υλικότητάς του συλλαμβάνεται και η φέρουσα λειτουργία του. Η αδρότητα της δοκού έρχεται σε αντίθεση με την σχεδιαστική «καθαρότητα» του υπόλοιπου χώρου του διαμερίσματος, ενδυναμώνοντας την υπόστασή του στο χώρο.
Η τοποθέτηση του δρύινου πατώματος σε όλους τους χώρους του διαμερίσματος, πλην του λουτρού, επιχειρεί την ενοποίηση των επιμέρους χώρων σε ένα άλλο επίπεδο ανάγνωσής του. Η διάταξη των στοιχείων του πατώματος [ψαροκόκκαλο], δημιουργεί την αίσθηση του κινούμενου εδάφους. Της ελεύθερης κίνησης στο χώρο.